24.10.2021r.
OGŁOSZENIA DUSZPASTERSKIE
- Gościmy w naszej wspólnocie Tadeusza Deca, proboszcza parafii Jedlicze, który kieruje do nas Boże słowo oraz prosi o wsparcie inicjatywy budowy nowego kościoła. Zechciejmy wspomóc to dzieło w zbiórce do puszek.
- W poniedziałek po Mszy wieczornej spotkanie formacyjne Wspólnoty Przyjaciele Oblubieńca.
- We wtorek wieczorem Nowenna do św. Antoniego z odczytaniem próśb i podziękowań.
- W środę po wieczornej liturgii Nowenna do Matki Bożej Nieustającej Pomocy z odczytaniem próśb i podziękowań.
- W czwartek o godz. 1630 w dolnym kościele spotkanie dla kandydatów do bierzmowania z klas 7. Po wieczornej liturgii spotkanie formacyjne Oazy młodzieżowej.
- W piątek po wieczornej liturgii spotkanie Kręgu Domowego Kościoła św. Siostry Faustyny.
- W sobotę o godz. 1000 zapraszamy na spotkanie Oazę Dzieci Bożych a o godz. 1100 ministrantów oraz lektorów.
- W przyszłą niedzielę gościć będziemy przedstawicieli wspólnoty neokatechumenalnej, która zaprosi nas do udziału w katechezach głoszonych w naszyj świątyni w miesiącu listopadzie i grudniu. Otwórzmy serca na dar tego zaproszenia.
- Przez cały miesiąc październik trwamy na modlitwie różańcowej. Różaniec dla dzieci i młodzieży od poniedziałku do piątku o godz. 1630. Natomiast dla dorosłych przez cały tydzień o godz. 1730. W niedziele października modlitwa różańcowa o godz. 1615.
- „Bóg zapłać” Rodzinom, które składają ofiary na kwiaty i sprzątanie kościoła. W tym tygodniu prosimy o podjęcie zobowiązań wobec naszej świątyni mieszkańców z ul. Padlewskiego, domy prywatne. Dziękujemy także za ofiary składane na budowę organów.
- W Uroczystość Wszystkich Świętych Msze Święte na cmentarzu centralnym oraz południowym o godz. 1400. Później procesja po cmentarzu z modlitwami za zmarłych. Przy cmentarzach odbędzie się kwesta organizowana przez Stowarzyszenie Pomocy Rodzinie im. Św. Ks. Zygmunta Gorazdowskiego. Przez cały tydzień okazja do skorzystania z sakramentu pokuty przed tym wydarzeniem.
- W zakrystii są jeszcze do nabycia parafialne kalendarze na rok 2022. Cena minimalna 12 zł.
- Intencje zbiorowe: z Róży św. Klary 10., godz. 1800, z Róży św. Judy Tadeusza 28.10., godz. 1800., z Róży św. Heleny 29.10., godz. 1800.
- Polećmy miłosierdziu Bożemu zmarłych, których pożegnaliśmy w naszej parafialnej wspólnocie w mijającym tygodniu: + Wojciecha Szczudlika, + Marię Słomiany, + Stefanię Tymcio. „Wieczne odpoczywanie racz Im dać Panie…
Ewangelia (Mk 10, 46b-52)
Uzdrowienie niewidomego z Jerycha
Słowa Ewangelii według Świętego Marka
Gdy Jezus wraz z uczniami i sporym tłumem wychodził z Jerycha, niewidomy żebrak, Bartymeusz, syn Tymeusza, siedział przy drodze. A słysząc, że to jest Jezus z Nazaretu, zaczął wołać: «Jezusie, Synu Dawida, ulituj się nade mną!» Wielu nastawało na niego, żeby umilkł. Lecz on jeszcze głośniej wołał: «Synu Dawida, ulituj się nade mną!»
Jezus przystanął i rzekł: «Zawołajcie go». I przywołali niewidomego, mówiąc mu: «Bądź dobrej myśli, wstań, woła cię». On zrzucił z siebie płaszcz, zerwał się na nogi i przyszedł do Jezusa.
A Jezus przemówił do niego: «Co chcesz, abym ci uczynił?»
Powiedział Mu niewidomy: «Rabbuni, żebym przejrzał».
Jezus mu rzekł: «Idź, twoja wiara cię uzdrowiła». Natychmiast przejrzał i szedł za Nim drogą.
Komentarz do Ewangelii
Wmieszam się w tłum ludzi, który ciśnie się na Jezusa u bramy miasta. Zobaczę niewidomego żebraka przy drodze i wsłucham się w jego przejmujące, coraz głośniejsze wołanie. Błaga Jezusa o litość nad sobą. Inni krzyczą, aby umilkł (ww. 46-48).
Spróbuję wczuć się w nędzny los Bartymeusza. Przypomnę sobie sytuacje z mojego życia, kiedy czułem się jak żebrak i błagałem o litość nad sobą. Co to było za doświadczenie? Jak wtedy obchodzili się ze mną ludzie? Jak wówczas wyglądała moja modlitwa?
Będę kontemplował spotkanie Jezusa z niewidomym (ww. 49-51). Jezus słyszy krzyk żebraka. Przystaje i każe go przywołać. Zobaczę reakcję żebraka: zrzuca z siebie płaszcz, zrywa się i przychodzi do Jezusa.
Uświadomię sobie, że Jezus codziennie przechodzi moimi drogami. Przystaje przy mnie. Pyta o moją codzienność, o to, czego mi potrzeba. Czy Go zauważam? Czy potrafię zrywać się jak niewidomy i biec do Niego? Czy żyje we mnie uczucie przylgnięcia do Jezusa?
Wyobrażę sobie Jezusa, który przywołuje mnie i pyta: „Co chcesz, abym Ci uczynił?”. Co chciałbym Mu teraz powiedzieć? Co jest moim największym pragnieniem?
„Twoja wiara cię uzdrowiła” (w. 52). Jezus uświadamia mi, jak wielka moc tkwi w mojej wierze. On sam jest zdolny uzdrowić nawet ślepego. Nie ma takich schorzeń, którym nie potrafiłby zaradzić. Pyta jednak o moją wiarę. Od niej uzależnia działanie swojej mocy.
Czy wierzę głęboko w Jezusa, który uzdrawia? W serdecznej rozmowie z Jezusem będę Go prosił o dar silnej wiary. Uczynię to moją intencją na najbliższy tydzień. W częstym akcie strzelistym będę powtarzał z ufnością: „Jezusie, ulituj się nade mną”.
Krzysztof Wons SDS/Salwator
1. czytanie (Jr 31, 7-9)
Pan wybawił swój lud
Czytanie z Księgi proroka Jeremiasza
Tak mówi Pan: «Wykrzykujcie radośnie na cześć Jakuba, weselcie się pierwszym wśród narodów! Głoście, wychwalajcie i mówcie: Pan wybawił swój lud, Resztę Izraela!
Oto sprowadzę ich z ziemi północnej i zgromadzę ich z krańców ziemi. Są wśród nich niewidomi i dotknięci kalectwem, kobieta brzemienna wraz z położnicą: powracają wielką gromadą.
Oto wyszli z płaczem, lecz wśród pociech ich przyprowadzę. Przywiodę ich do strumienia wody równą drogą – nie potkną się na niej. Jestem bowiem ojcem dla Izraela, a Efraim jest moim synem pierworodnym».
Psalm (Ps 126 (125), 1b-2b. 2c-3. 4-5. 6 (R.: por. 3a))
Pan Bóg uczynił wielkie rzeczy dla nas
Gdy Pan odmienił los Syjonu, *
wydawało się nam, że śnimy.
Usta nasze były pełne śmiechu, *
a język śpiewał z radości.
Pan Bóg uczynił wielkie rzeczy dla nas
Mówiono wtedy między narodami: *
«Wielkie rzeczy im Pan uczynił».
Pan uczynił nam wielkie rzeczy *
i radość nas ogarnęła.
Pan Bóg uczynił wielkie rzeczy dla nas
Odmień znowu nasz los, o Panie, *
jak odmieniasz strumienie na Południu.
Ci, którzy we łzach sieją, *
żąć będą w radości.
Pan Bóg uczynił wielkie rzeczy dla nas
Idą i płaczą, *
niosąc ziarno na zasiew,
lecz powrócą z radością, *
niosąc swoje snopy.
Pan Bóg uczynił wielkie rzeczy dla nas
2. czytanie (Hbr 5, 1-6)
Chrystus kapłanem na wieki
Czytanie z Listu do Hebrajczyków
Każdy arcykapłan, spomiędzy ludzi brany, dla ludzi jest ustanawiany w sprawach odnoszących się do Boga, aby składał dary i ofiary za grzechy. Może on współczuć tym, którzy nie wiedzą i błądzą, ponieważ sam podlega słabości. I ze względu na nią powinien tak za lud, jak i za samego siebie składać ofiary za grzechy. A nikt sam sobie nie bierze tej godności, lecz tylko ten, kto jest powołany przez Boga jak Aaron.
Podobnie i Chrystus nie sam siebie okrył sławą przez to, iż stał się arcykapłanem, ale uczynił to Ten, który powiedział do Niego: «Ty jesteś moim Synem, Ja Cię dziś zrodziłem», jak i w innym miejscu: «Ty jesteś kapłanem na wieki na wzór Melchizedeka».
Aklamacja (Por. 2 Tm 1, 10b)
Alleluja, alleluja, alleluja
Nasz Zbawiciel, Jezus Chrystus, śmierć zwyciężył,
a na życie rzucił światło przez Ewangelię.
Alleluja, alleluja, alleluja
Ewangelia (Mk 10, 46b-52)
Uzdrowienie niewidomego z Jerycha
Słowa Ewangelii według Świętego Marka
Gdy Jezus wraz z uczniami i sporym tłumem wychodził z Jerycha, niewidomy żebrak, Bartymeusz, syn Tymeusza, siedział przy drodze. A słysząc, że to jest Jezus z Nazaretu, zaczął wołać: «Jezusie, Synu Dawida, ulituj się nade mną!» Wielu nastawało na niego, żeby umilkł. Lecz on jeszcze głośniej wołał: «Synu Dawida, ulituj się nade mną!»
Jezus przystanął i rzekł: «Zawołajcie go». I przywołali niewidomego, mówiąc mu: «Bądź dobrej myśli, wstań, woła cię». On zrzucił z siebie płaszcz, zerwał się na nogi i przyszedł do Jezusa.
A Jezus przemówił do niego: «Co chcesz, abym ci uczynił?»
Powiedział Mu niewidomy: «Rabbuni, żebym przejrzał».
Jezus mu rzekł: «Idź, twoja wiara cię uzdrowiła». Natychmiast przejrzał i szedł za Nim drogą.