18.07.2021 r.
OGŁOSZENIA DUSZPASTERSKIE
- Dzisiaj o godz. 1400 Msza Święta z udziałem osób niepełnosprawnych. O godz. 1830 nabożeństwo do św. Józefa. Msza Święta wieczorna o godz. 1900. Podczas wakacji w tygodniu możliwość spowiedzi pół godziny przed Mszą Świętą wieczorną.
- W poniedziałek po zakończonej Mszy wieczornej Adoracja Najświętszego Sakramentu prowadzona przez Wspólnotę Przyjaciele Oblubieńca.
- We wtorek Nowenna do św. Antoniego z odczytaniem próśb i podziękowań.
- W środę po wieczornej liturgii Nowenna do Matki Bożej Nieustającej Pomocy z odczytaniem próśb i podziękowań.
- W czwartek Nabożeństwo do św. Rity z odczytaniem próśb i podziękowań oraz obrzędem błogosławieństwa róż.
- W przyszłą niedzielę po każdej Mszy Świętej obrzęd poświęcenia pojazdów mechanicznych w związku ze wspomnieniem św. Krzysztofa patrona kierowców. Ofiary związane z poświęceniem zostaną przeznaczone na zakup środków transportu dla misjonarzy w ramach ogólnopolskiej akcji Fundacji MIVA POLSKA.
- „Bóg zapłać” Rodzinom, które składają ofiary na kwiaty i sprzątanie kościoła. W tym tygodniu prosimy o podjęcie zobowiązań wobec naszej świątyni mieszkańców z ulicy Sierakowskiego 5, klatka III i IV. Dziękujemy Róży św. Stanisława Kostki za ofiarę na potrzeby Kościoła. Dziękujemy także za ofiary składane na budowę nowych organów. Dzisiejsza składka jest przeznaczona na ten cel.
- Intencje zbiorowe: 07, godz. 630 o potrzebne łaski i Boże błogosławieństwo dla Róży św. Kingi.
- Antoni dziękuje za życzliwe przyjęcie oraz ofiarę na rzecz misji w wysokości 11800 zł. Serdeczne Bóg zapłać.
- Polećmy miłosierdziu Bożemu zmarłych, których pożegnaliśmy w mijającym tygodniu: + Michała Strusia, + Betę Bura, + Krzysztofa Szałajko, + Zdzisława Potoka: „Wieczne odpoczywanie racz Im dać Panie…
Ewangelia (Mk 6, 30-34)
Jezus lituje się nad tłumem
Słowa Ewangelii według Świętego Marka
Apostołowie zebrali się u Jezusa i opowiedzieli Mu wszystko, co zdziałali i czego nauczali. A On rzekł do nich: «Pójdźcie wy sami osobno na pustkowie i wypocznijcie nieco». Tak wielu bowiem przychodziło i odchodziło, że nawet na posiłek nie mieli czasu.
Odpłynęli więc łodzią na pustkowie, osobno. Lecz widziano ich odpływających. Wielu zauważyło to i zbiegli się tam pieszo ze wszystkich miast, a nawet ich wyprzedzili. Gdy Jezus wysiadł, ujrzał wielki tłum. Zlitował się nad nimi, byli bowiem jak owce nie mające pasterza. I zaczął ich nauczać o wielu sprawach.
Komentarz do Ewangelii
Wyobrażę sobie apostołów wracających z misji (w. 30). Będę chciał uczestniczyć w ich radości. Popatrzę na ich rozradowane twarze. Zobaczę, jak gromadzą się wokół Jezusa. Chcą podzielić się swoim pierwszym przeżyciem apostolskim.
Przywołam na pamięć moje pierwsze przeżycia z pracy apostolskiej lub pozytywne doświadczenie z drogi mojego powołania. Wrócę do uczucia radości, jakie mi wtedy towarzyszyło. Czy znajduję wieczorem czas, aby dzielić się z Jezusem moimi przeżyciami?
Zwrócę uwagę na zatroskanie i delikatność Jezusa (ww. 31-32). Pierwszy zauważa zmęczenie apostołów, że nie mają czasu nawet na posiłek. Podpowiada im, aby udali się na miejsce pustynne i odpoczęli. Udaje się razem z nimi.
Przypomnę sobie sytuacje z mojego życia, kiedy czułem się przepracowany, wyczerpany psychicznie i fizycznie. Kto mi wtedy pomógł? Jak spędzam czas, kiedy jestem zmęczony? Czy potrafię zaplanować dla siebie „dni pustyni”? Jak wyglądają moje coroczne rekolekcje?
Będę obserwował tłum ludzi biegnących za Jezusem z wszystkich miast (w. 33). Spróbuję wczuć się w ich wewnętrzną pasję szukania Jezusa. Czy jest we mnie głód Jezusa? Jaki konkretny wysiłek podejmuję, aby Go spotkać?
Gdy Jezus dobijał do brzegu, tłumy już czekały na Niego (w. 34). Zobaczę spojrzenie Jezusa, jak ogarnia Go litość na widok przybyłych ludzi. Znał ich samotność, zagubienie i duchowy głód. Zaczął ich nauczać. Jezus lituje się nad każdą moją biedą. Zawsze mogę liczyć na Jego słowo umocnienia.
W serdecznej rozmowie z Jezusem powierzę Mu całą moją przyszłość. Poproszę Go, aby chronił mnie przed zagubieniem i aby w chwilach bezradności posyłał mi dobrych pasterzy. Będę modlił się wersetem z Psalmu: „Pan jest moim pasterzem, nie brak mi niczego!” (Ps 23, 1).
Krzysztof Wons SDS/Salwator
1. czytanie (Jr 23, 1-6)
Bóg sam ustanowi pasterzy
Czytanie z Księgi proroka Jeremiasza
Pan mówi:
«Biada pasterzom, którzy prowadzą do zguby i rozpraszają owce z mojego pastwiska.
Dlatego tak mówi Pan, Bóg Izraela, o pasterzach, którzy mają paść mój naród: Wy rozproszyliście moje owce, rozpędziliście i nie zajęliście się nimi. Oto Ja się zajmę nieprawością waszych uczynków.
Ja sam zbiorę Resztę mych owiec ze wszystkich krajów, do których je wypędziłem. Sprowadzę je na ich pastwisko, aby były płodne i liczne. Ustanowię zaś nad nimi pasterzy, by je paśli; i nie będą się już więcej lękać ani trwożyć, ani nie trzeba będzie szukać którejkolwiek.
Oto nadchodzą dni, kiedy wzbudzę Dawidowi Odrośl sprawiedliwą. Będzie panował jako król, postępując roztropnie, i będzie wykonywał prawo i sprawiedliwość na ziemi. W jego dniach Juda dostąpi zbawienia, a Izrael będzie mieszkał bezpiecznie. To zaś będzie imię, którym go będą nazywać: „Pan naszą sprawiedliwością”».
Psalm (Ps 23 (22), 1b-3a. 3b-4. 5. 6 (R.: por. 1b))
Pan mym pasterzem, nie brak mi niczego
Pan jest moim pasterzem, †
niczego mi nie braknie, *
pozwala mi leżeć na zielonych pastwiskach.
Prowadzi mnie nad wody, gdzie mogę odpocząć, *
orzeźwia moją duszę.
Pan mym pasterzem, nie brak mi niczego
Wiedzie mnie po właściwych ścieżkach *
przez wzgląd na swoją chwałę.
Chociażbym przechodził przez ciemną dolinę, †
zła się nie ulęknę, bo Ty jesteś ze mną. *
Kij Twój i laska pasterska są moją pociechą.
Pan mym pasterzem, nie brak mi niczego
Stół dla mnie zastawiasz *
na oczach mych wrogów.
Namaszczasz mi głowę olejkiem, *
kielich mój pełny po brzegi.
Pan mym pasterzem, nie brak mi niczego
Dobroć i łaska pójdą w ślad za mną *
przez wszystkie dni życia
i zamieszkam w domu Pana *
po najdłuższe czasy.
Pan mym pasterzem, nie brak mi niczego
2. czytanie (Ef 2, 13-18)
Chrystus jednoczy ludzkość
Czytanie z Listu Świętego Pawła Apostoła do Efezjan
Bracia:
W Chrystusie Jezusie wy, którzy niegdyś byliście daleko, staliście się bliscy przez krew Chrystusa.
On bowiem jest naszym pokojem. On, który obie części ludzkości uczynił jednością, bo zburzył rozdzielający je mur – wrogość. W swym ciele pozbawił On mocy Prawo przykazań, wyrażone w zarządzeniach, aby z dwóch rodzajów ludzi stworzyć w sobie jednego nowego człowieka, wprowadzając pokój, i w ten sposób jednych, jak i drugich znów pojednać z Bogiem, w jednym Ciele przez krzyż, w sobie zadawszy śmierć wrogości.
A przyszedłszy, zwiastował pokój wam, którzy jesteście daleko, i pokój tym, którzy są blisko, bo przez Niego jedni i drudzy w jednym Duchu mamy przystęp do Ojca.
Aklamacja (Por. J 10, 27)
Alleluja, alleluja, alleluja
Moje owce słuchają mego głosu,
Ja znam je, a one idą za Mną.
Alleluja, alleluja, alleluja
Ewangelia (Mk 6, 30-34)
Jezus lituje się nad tłumem
Słowa Ewangelii według Świętego Marka
Apostołowie zebrali się u Jezusa i opowiedzieli Mu wszystko, co zdziałali i czego nauczali. A On rzekł do nich: «Pójdźcie wy sami osobno na pustkowie i wypocznijcie nieco». Tak wielu bowiem przychodziło i odchodziło, że nawet na posiłek nie mieli czasu.
Odpłynęli więc łodzią na pustkowie, osobno. Lecz widziano ich odpływających. Wielu zauważyło to i zbiegli się tam pieszo ze wszystkich miast, a nawet ich wyprzedzili. Gdy Jezus wysiadł, ujrzał wielki tłum. Zlitował się nad nimi, byli bowiem jak owce nie mające pasterza. I zaczął ich nauczać o wielu sprawach.