IV NIEDZIELA WIELKIEGO POSTU

14.03.2021 r.
OGŁOSZENIA DUSZPASTERSKIE

O godz. 16⁰⁰nabożeństwo Gorzkich Żali z kazaniem pasyjnym. Ofiary składane podczas Gorzkich Żali zostaną przeznaczone na udekorowanie Ciemnicy oraz Bożego Grobu.

W poniedziałek po zakończonej Eucharystii Adoracja Najświętszego Sakramentu prowadzona przez Wspólnotę „Przyjaciele Oblubieńca”.

We wtorek o godz. 16⁰⁰ Eucharystia dla uczniów klasy 7 przygotowujących się do sakramentu bierzmowania. Po wieczornej Eucharystii Nowenna do św. Antoniego z odczytaniem próśb i podziękowań. W dolnym kościele spotkanie Kręgów Domowego Kościoła pod opieką ks. Damiana.

W środę po wieczornej Eucharystii Nowenna do Matki Bożej Nieustającej Pomocy z odczytaniem próśb i podziękowań. Po zakończonej liturgii spotkanie Członków Koła Radio Maryja.

W czwartek po zakończonej Eucharystii wieczornej spotkanie grupy oazowej młodzieży.

W piątek Uroczystość św. Józefa Oblubieńca NMP. Nabożeństwa Drogi Krzyżowej o godz. 7³⁰, o 16³⁰ (dla dzieci) oraz o godz. 17³⁰. Po zakończonej Eucharystii wieczornej zapraszamy na Drogę krzyżowa prowadzoną przez młodzież oazową. Szczególnie zachęcamy do udziału przygotowujących się do sakramentu bierzmowania oraz młodzież naszej parafii.

W sobotę o godz. 10⁰⁰ spotkanie Oazy Dzieci Bożych natomiast ministrantów i lektorów o godz. 11¹⁵.

„Caritas” rozprowadza Paschaliki oraz słoiczki z miodem. Ofiary składane za ich nabycie zostaną przeznaczone na pomoc ubogim. Cena minimalna paschalików to 8 zł. Natomiast miodu 10 zł. Zachęcamy do ich nabywania i wspomagania dzieł charytatywnych Kościoła.

W przyszłą niedzielę po Mszach świętych przed naszym kościołem swoje wyroby prezentować i sprzedawać będą Mieszkańcy Domu Pomocy Społecznej „Światło Nadziei” w Sanoku. Wszystkie wyroby świąteczne zostały wykonane w ramach terapii zajęciowej. Dochód z Kiermaszu Wielkanocnego przeznaczony będzie na zakup niezbędnych materiałów służących do terapii z Mieszkańcami DPS. Dziękujemy za wsparcie chorych i niepełnosprawnych osób z Domu Pomocy Społecznej.

W przyszłą niedzielę o godz. 14⁰⁰ Msza Święta z udziałem osób niepełnosprawnych.

„Bóg zapłać” Rodzinom, które składają ofiary na kwiaty i sprzątanie kościoła. W tym tygodniu prosimy o podjęcie zobowiązań wobec naszej świątyni mieszkańców z Jana Pawła II 53, klatka III i IV. Dziękujemy także za ofiary składane na organy. W przyszłą niedzielę składka na ten właśnie cel. Dziękujemy Róży św. Weroniki za ofiarę złożoną na potrzeby Kościoła.

W piątek o godz. 18⁰⁰ Msza Święta w intencji Członków Róży św. Józefa.

W ubiegłym tygodniu pożegnaliśmy: + Józefa Czapora oraz + Piotra Dalętkę. Polećmy Ich miłosierdziu Bożemu: „Wieczne odpoczywanie racz Im dać Panie”.

Wszystkim naszym parafianom i przybyłym gościom życzymy spokojnej niedzieli oraz udzielamy z serca płynącego błogosławieństwa.

Ewangelia (J 3, 14-21)

Bóg posłał swego Syna, aby świat został zbawiony

Słowa Ewangelii według Świętego Jana

Jezus powiedział do Nikodema:

«Jak Mojżesz wywyższył węża na pustyni, tak trzeba, by wywyższono Syna Człowieczego, aby każdy, kto w Niego wierzy, miał życie wieczne. Tak bowiem Bóg umiłował świat, że Syna swego Jednorodzonego dał, aby każdy, kto w Niego wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne. Albowiem Bóg nie posłał swego Syna na świat po to, aby świat potępił, ale po to, by świat został przez Niego zbawiony. Kto wierzy w Niego, nie podlega potępieniu; a kto nie wierzy, już został potępiony, bo nie uwierzył w imię Jednorodzonego Syna Bożego.

A sąd polega na tym, że światło przyszło na świat, lecz ludzie bardziej umiłowali ciemność aniżeli światło: bo złe były ich uczynki. Każdy bowiem, kto źle czyni, nienawidzi światła i nie zbliża się do światła, aby jego uczynki nie zostały ujawnione. Kto spełnia wymagania prawdy, zbliża się do światła, aby się okazało, że jego uczynki zostały dokonane w Bogu».

Komentarz do Ewangelii

Wejdę w klimat nocnej rozmowy Nikodema z Jezusem. Pragnienie Nikodema zostaje spełnione: może sam na sam spotkać się z Nauczycielem. Od wielkości moich pragnień zależy głębia moich spotkań z Jezusem. Co mogę powiedzieć o swoich pragnieniach w tej medytacji?

„Jak Mojżesz wywyższył węża na pustyni…” (ww. 14-15). Jezus konający na krzyżu ma moc, aby codziennie uzdrawiać moje życie. Potrzebna Mu jest jednak moja wiara.

„Tak bowiem Bóg umiłował świat…” (w. 16). Patrząc na krzyż, będę rozważał z miłością każde słowo zawarte w tym zdaniu. Uświadomię sobie, że na krzyżu wisi jedyne Dziecko Boga Ojca. Umiera za mnie. Jestem „całym światem Boga”. Jak każdy człowiek, jestem dla Niego jedynym dzieckiem.

Jezus zapewnia mnie, że Ojciec nie chce mojego potępienia, lecz zbawienia (ww. 17-18). Brak wiary w miłość i miłosierdzie Boga będą prowadziły mnie do wewnętrznego niepokoju. Czy wierzę w bezgraniczną życzliwość Boga wobec mnie? Czy nie dostrzegam w sobie tendencji do samopotępienia?

Zbliżanie się do Ukrzyżowanego jest jak podchodzenie do światła, które przenika mnie do głębi i odkrywa najskrytsze zakamarki mojego serca (ww. 19-21). Tylko stając przed Nim w prawdzie, mogę doświadczyć Jego miłości i bliskości. Stanę blisko krzyża. Obejmę Ukrzyżowanego i będę prosił, aby strzegł mnie przed nieprawdą i zafałszowaniem sumienia.

Wpatrując się w rany Ukrzyżowanego, szczerze będę rozmawiał z Nim o ranach mojego serca. Poproszę Go, aby odkrył przede mną grzechy, które sprawiają Mu najwięcej cierpienia. Wzbudzę w sobie głęboki żal z powodu moich nieprawości. Pomodlę się Psalmem 50.

Krzysztof Wons SDS/Salwator

Czytania liturgiczne - Czwarta Niedziela Wielkiego Postu

1. czytanie (2 Krn 36, 14-16. 19-23)

Gniew i miłosierdzie Boże

Czytanie z Drugiej Księgi Kronik

Wszyscy naczelnicy Judy, kapłani i lud mnożyli nieprawości, naśladując wszelkie obrzydliwości narodów pogańskich i bezczeszcząc świątynię, którą Pan poświęcił w Jerozolimie. Pan, Bóg ich ojców, bez ustanku wysyłał do nich swoich posłańców, albowiem litował się nad swym ludem i nad swym mieszkaniem. Oni jednak szydzili z Bożych wysłanników, lekceważyli ich słowa i wyśmiewali się z Jego proroków, aż wzmógł się gniew Pana na swój naród do tego stopnia, iż nie było już ratunku.

Spalili też Chaldejczycy świątynię Bożą i zburzyli mury Jerozolimy, wszystkie jej pałace spalili i wzięli się do niszczenia wszystkich kosztownych sprzętów. Ocalałą spod miecza resztę król uprowadził na wygnanie do Babilonu i stali się niewolnikami jego i jego synów, aż do nadejścia panowania perskiego. I tak się spełniło słowo Pańskie wypowiedziane przez usta Jeremiasza: «Dokąd kraj nie dopełni swych szabatów, będzie leżał odłogiem przez cały czas swego zniszczenia, to jest przez siedemdziesiąt lat».

Aby się spełniło słowo Pańskie z ust Jeremiasza, pobudził Pan ducha Cyrusa, króla perskiego, w pierwszym roku jego panowania, tak iż obwieścił on również na piśmie w całym państwie swoim, co następuje: «Tak mówi Cyrus, król perski: Wszystkie państwa ziemi dał mi Pan, Bóg niebios. I On mi rozkazał zbudować Mu dom w Jerozolimie, w Judzie. Jeśli ktoś z was jest z całego ludu Jego, to niech Bóg jego będzie z nim, a niech idzie!»

Psalm (Ps 137 (136), 1-2. 3. 4-5. 6 (R.: por. 6b))

Kościele święty, nie zapomnę ciebie

Nad rzekami Babilonu siedzieliśmy, *
płacząc na wspomnienie Syjonu.
Na topolach tamtej krainy *
zawiesiliśmy nasze harfy.

Kościele święty, nie zapomnę ciebie

Bo ci, którzy nas uprowadzili, *
żądali od nas pieśni.
Nasi gnębiciele żądali pieśni radosnej: *
«Zaśpiewajcie nam którąś z pieśni syjońskich!»

Kościele święty, nie zapomnę ciebie

Jakże możemy śpiewać pieśń Pańską *
w obcej krainie?
Jeruzalem, jeśli zapomnę o tobie, *
niech uschnie moja prawica.

Kościele święty, nie zapomnę ciebie

Niech mi język przyschnie do gardła, *
jeśli nie będę o tobie pamiętał,
jeśli nie wyniosę Jeruzalem *
ponad wszelką swoją radość.

Kościele święty, nie zapomnę ciebie

2. czytanie (Ef 2, 4-10)

Umarli wskutek grzechu zostali zbawieni przez łaskę

Czytanie z Listu Świętego Pawła Apostoła do Efezjan

Bracia:

Bóg, będąc bogaty w miłosierdzie, przez wielką swą miłość, jaką nas umiłował, i to nas, umarłych na skutek występków, razem z Chrystusem przywrócił do życia – łaską bowiem jesteście zbawieni – razem też wskrzesił i razem posadził na wyżynach niebieskich – w Chrystusie Jezusie, aby w nadchodzących wiekach przeogromne bogactwo swej łaski okazać przez dobroć względem nas, w Chrystusie Jezusie.

Łaską bowiem jesteście zbawieni przez wiarę. A to pochodzi nie od was, lecz jest darem Boga: nie z uczynków, aby się nikt nie chlubił. Jesteśmy bowiem Jego dziełem, stworzeni w Chrystusie Jezusie do dobrych czynów, które Bóg z góry przygotował, abyśmy je pełnili.