HISTORIA

Kręgi Domowego Kościoła są gałęzią Ruchu Światło-Życie, obejmującą małżeństwa. Po raz pierwszy Oazę dla rodzin zorganizował Sługa Boży ks. Franciszek Blachnicki w 1973 r. w Krościenku.

Kręgi Domowego Kościoła łączą w sobie dwie duchowości: Ruchu Światło – Życie i międzynarodowego Ruchu Equipes Notre Dame. Ten francuski ruch odnowy wiąże się z ks. Caffarello i odkryciem razem z nim, przez pary małżeńskie drogi do świętości, która wiedzie przez miłość małżeńską. Tę drogę potwierdził Sobór Watykański II w swoich dokumentach.

Rodziny należące do Domowego Kościoła
łączą się w małe wspólnoty zwane kręgami (4-7 małżeństw).
Spotkania w kręgu odbywają się raz w miesiącu
i składają się ze spotkania ze Słowem Bożym,
dzieleniem się swoimi osiągnięciami i trudnościami,
pogłębianiem swojej wiedzy religijnej oraz wspólnej modlitwy.

Na terenie naszej parafii kręgi DK działają od 1983 r. Pierwszym moderatorem był wówczas ks. Edward Stopyra. Przez te wszystkie lata DK powoli się rozwijał. Zmieniała się ilość kręgów i kapłanów, którzy stanowili doktrynalną i duchową pomoc dla małżeństw.

CELE:

Domowy Kościół jest małżeńsko – rodzinnym ruchem świeckich w Kościele, działającym w ramach Ruchu Światło – Życie, który jest jednym z nurtów posoborowej odnowy kościoła w Polsce. Członkami Domowego Kościoła są małżeństwa sakramentalne, które wspólnie angażują się w proponowaną im formację.

DK zwraca szczególna uwagę na duchowość małżeńską, czyli dążenie do świętości w jedności ze współmałżonkiem.

„Słowo Boże jest jak lampa jaśniejąca na naszej drodze,
to ono pozwala nam poznać prawdę,
która wyzwala i uświęca.”

/Homilia J. Pawła II 6.05. 2001r. Damaszek/

Ruch Światło – Życie przyjął do realizacji założenia ks. Franciszka Blachnickiego, a mianowicie, by Domowy Kościół pomagał swoim członkom w kształtowaniu dojrzałości chrześcijańskiej Formy pracy w Domowym Kościele to:

Raz w miesiącu spotkanie w kręgach
Rekolekcje
Spotkania w rodzinach
Spotkania we wspólnocie

W Rejonie sanockim działa 18 kręgów.
Przy Parafii Chrystusa Króla istnieje pięć kręgów:

Krąg św. Antoniego
Krąg św. Andrzeja Boboli
Krąg św. Judy Tadeusza
Krąg św. Siostry Faustyny
Krąg św. Marii i Alojzego Beltrame Quattrocchi

Trwając w Ruchu Światło – Życie Domowy Kościół,
uzmysławiamy sobie, że coraz bardziej rozumiemy
znaczenie modlitwy, która umacnia nasz kontakt
z Bogiem, oraz kształtuje w nas przekonanie,
że Jezus Chrystus, jest jedyną Drogą,
Prawda i Życiem
i że tylko z Nim jest życie i zbawienie.

Mając na uwadze to wszystko radują się nasze serca na każde comiesięczne spotkanie w kręgach, na każdy dzień wspólnoty czy organizowane rekolekcje. Pragniemy też aby nasza wspólnota rozwijała się i cieszyła się coraz to większym zainteresowaniem.

Rozpoczęcie roku formacyjnego R Ś-Ż Domowego Kościoła w naszym sanockim rejonie odbyło się 09-09-2012r.

Para rejonowa Ewa i Jacek Czech zaprosili całą wspólnotę na uroczystą Mszę Świętą do Parafii Najświętszego Serca Jezusowego w Sanoku na Posadzie. Eucharystię ze wspaniałą oprawą liturgiczną koncelebrował proboszcz tej parafii ks. Piotr Buk. Serdecznie nas powitał życząc wiele łask Bożych w kolejnym roku pracy.

W spotkaniu uczestniczyli księża moderatorzy z poszczególnych parafii – a więc:

ks. Andrzej Socha – Parafia Najświętszego Serca Pana Jezusa – Sanok Posada,
ks. Sławomir Nowak – Przemienienia Pańskiego w Sanoku – Fara
o. Stanisław Maciaszek – Parafia Podwyższenia Krzyża,
ks. Janusz Łuc – Parafia Rzepedź.

Wygłoszona homilia przez ks. Janusza uświadomiła nam, że będąc we wspólnocie DK musimy mocno trwać w Kościele. Przez wierne połączenie się z Kościołem nasze rodziny będą znakiem miłości do Chrystusa. Pan Bóg hojnie udziela łask i błogosławi tym, którzy trwają w Kościele.

Konferencję przygotował ks. Andrzej Socha, ukazując nam, jaką rolę spełnia Kościół w życiu naszych rodzin i naszej wspólnoty. Aby zobaczyć Boga w Kościele potrzeba nam wejrzeć w swoje życie. To On jest sprawcą wszelkiego dobra, które dokonuje się w naszej wspólnocie, umacnia naszą wiarę, z której rodzi się miłość i pragnienie trwania w Kościele.

Powinniśmy, więc tak jak nasz założyciel ks. Franciszek Blachnicki swoje życie skoncentrować na Chrystusie, który doprowadzi nas do Kościoła.

Na spotkaniu pary animatorskie całego rejonu otrzymały z rąk ks. moderatora Andrzeja Sochy świece – symbol obecności Pana Jezusa. Pary małżeńskie, które uczestniczyły w rekolekcjach wakacyjnych złożyły świadectwa. Następnie nastąpiło dzielenie się chlebem oraz gromkie śpiewy pieśni „Kościół to nie tylko dom z kamienia i złota, – Kościół żywy to serc wspólnota”. Na koniec, nasz moderator ks. Andrzej Socha – kapłan oddany całym sercem naszemu ruchowi życzył nam owocnej i błogosławionej pracy oraz zaprosił nas na następne spotkanie.

Szczęść Boże – Alicja Dyl
„ Budujcie dom na skale, a skałą jest Chrystus”

Ruch Światło Życie – Domowy Kościół rozpoczyna nowy rok pracy formacyjnej pod hasłem „Kościół naszym domem”. Ten rok /2012-2013/ będzie dla nas szczególny, ponieważ wchodzimy w czterdziesty rok istnienia wspólnoty. W przyszłym roku będziemy świętować 40 – lecie powstania RŚ-Ż DK, do którego chcemy przygotować się poprzez dziewięcio miesięczną „Nowennę Oaz Modlitwy” przeżywanych w różnych rejonach.

Poprzez modlitwę pragniemy wzmocnić nasze duchowe siły i wypraszać łaski potrzebne do wypełniania założeń i pragnień naszego założyciela ruchu ks. Blachnickiego. Musimy stanąć w prawdzie i odpowiedzieć Bogu i sobie na pytanie, w jakim stopniu nasze małżeństwa, rodziny, kręgi, parafie, rejony i cały świat są Kościołem – wspólnotą ludzi, dla których Jezus Chrystus jest Panem ich życia i ile znaczą dla nas te wspólnoty?,- czy są naszym domem i duchową ojczyzną? i czy panuje w nich Chrystus?

Nasza wspólnota Domowy Kościół musi być oparta na zgodzie i wzajemnej miłości oraz na podstawie odpowiedzialności i diakonii złączonej jednym charyzmatem – Światło – Życie. Jeżeli więc tak jest, to wówczas możemy śmiało powiedzieć, że Kościół jest naszym domem.

Również przypominają nam o tym słowa pieśni, w której śpiewamy:
„Kościół to nie tylko dom z kamieni i złota Kościół żywy i prawdziwy to jest serc wspólnota”.

Sługa Boży Ks. Franciszek Blachnicki pisał o idei Żywego Kościoła, jako o czymś „danym” a więc i „zadanym”.

Domowy Kościół pozwala odkryć, że Kościół, jako dom, jako wspólnota nie jest tylko darem, ale przede wszystkim jest zadaniem, które wymaga realizacji w życiu codziennym jak również wymaga poświęcenia i ofiary.

Każdy z nas powinien swoje przeżywanie Kościoła dostosować do założeń i idei naszego założyciela. Ks. Daniel Trojnar moderator diecezjalny zwraca nam uwagę na istotę słów „ nie można wejść inaczej do przeżywania Kościoła jak tylko przez porta fidei, czyli bramy wiary.

Nowenna, którą odprawiamy już od miesiąca września pozwoli nam trwać przed Chrystusem na modlitwie i umocni naszą wiarę, abyśmy mogli odnaleźć się w Kościele. Ufajmy, że Niepokalana Matka Kościoła, której został zawierzony nasz RŚŻ – DK wyprosi nam wiele łask, a głos Chrystusa w Kościele dotrze do naszych serc i zaowocuje w naszej wspólnocie.

Szczęść Boże
RŚŻ Alicja Dyl

KOŚCIÓŁ NASZYM DOMEM

Pod tym hasłem po raz kolejny wspólnota Ruch Światło – Życie Domowy Kościół całej Archidiecezji Przemyskiej spotkała się 1 września 2012r., aby prosić o łaski potrzebne w rozpoczynającym się roku formacyjnym.

Ten rok pracy jest wezwaniem do radosnego, odpowiedzialnego, odważnego i konsekwentnego wypełniania naszego powołania i zabiegania o Kościół i aby nasza wspólnota mogła powiedzieć „… to nasz dom …”. Odbyło się też spotkanie z ks. Danielem Trojarem, który ponownie został mianowany moderatorem diecezji przemyskiej RŚŻ- DK.

Głównym punktem spotkania była Eucharystia koncelebrowana z udziałem kapłanów moderatorów z różnych rejonów, której przewodniczył ks. Biskup Adam Szal – delegat Konferencji Episkopatu Polski do spraw RŚ-Ż. W wygłoszonej homilii ks. Biskup Adam Szal podkreślił rolę kościoła i wyraził wdzięczność wszystkim, którzy dbają o Jego rozwój. Sugerował, że powinniśmy poznawać Kościół, odkrywać w Nim swoje miejsce i cieszyć się z tego, że trwamy w Nim. Następnie pobłogosławił nowe pary rejonowe, wszystkie małżeństwa i rodziny Domowego Kościoła oraz kapłanów duchowych. Przy wspólnej modlitwie oddał w opiekę Matki Najświętszej całą wspólnotę RŚ-Ż.

Na zakończenie wszyscy uczestnicy spotkania zostali zaproszeni na Agapę, która odbyła się na terenie Collegium Marianum.

Szczęść Boże
RŚŻ Alicja Dyl

DZIEŃ WSPÓLNOTY RUCH ŚWIATŁO – ŻYCIE DOMOWY KOŚCIÓŁ

W niedzielę 30 września 2012 roku w Parafii Chrystusa Króla w Sanoku poszczególne grupy Domowego Kościoła – rejonu sanockiego przeżyły wspaniały „Dzień Wspólnoty”. Czas ten był chwilą oderwania się od naszych codziennych obowiązków i trosk, by spotkać się z Panem, z naszymi rodzinami Domowego Kościoła. Odczuwamy silną potrzebę takich spotkań, przebywania we wspólnocie, ponieważ to nas umacnia i daje siły do lepszego życia. Budowanie wspólnot – DK jest urzeczywistnieniem Kościoła Chrystusowego, który jest wspólnotą miłości Boga i ludzi.

Zapalenie świecy – Światła Chrystusa – przez parę rejonową Ewę i Jacka Czech było znakiem, że „Dzień Wspólnoty” rozpoczął się w kolejnym roku pracy. Uczestnicy spotkania zostali serdecznie powitani przez Proboszcza Parafii Chrystusa Króla ks. Andrzeja Szkołę, który okazał wielkie zadowolenie, iż może przyjmować wspólnotę DK szczególnie, dlatego, że przy tej parafii działa najwięcej kręgów DK. Ks. Proboszcz deklarował aktywne uczestnictwo w spotkaniach poszczególnych kręgów na ile czas i obowiązki ks. proboszcza pozwolą. Para rejonowa Ewa i Jacek Czech zapoznali całą wspólnotę z programem spotkania oraz podali wiele cennych informacji na temat naszej pracy w RŚ-Ż DK.

Namiot spotkania w nim rozważanie fragmentu Pisma Świętego – Dz. 2, 42-47 przygotował nas do Eucharystii. Wyciszenie się, spotkanie „sam na sam z Panem „ umożliwia nam lepsze, bardziej osobiste przygotowanie się do uczty Pańskiej, jaką jest Eucharystia. Koncelebrowanej Mszy Świętej z piękną oprawą liturgiczną przewodniczył proboszcz Parafii Chrystusa Króla ks. Andrzej Szkoła w asyście księży moderatorów /ks. Andrzej Socha, ks. Andrzej Dubiel, ks. Jan Bróż, o. Stanisław Maciaszek/. Słowo Boże wygłoszone przez ks. Jana umocniło naszą przynależność do Ruchu, do Kościoła. W roku wiary pod hasłem „Kościół naszym domem” chcemy trwać przy Jezusie, który pragnie nas umacniać i przemieniać nasze serca na wzór serca Swego. Jezus stoi u „drzwi naszych serc”, cierpliwie czekając na ich otwarcie, aby umocnić naszą wiarę i nasze rodziny.

Po skończonej Eucharystii całą wspólnotę czekała praca w grupach. Przy zapalonej świecy mieliśmy okazję otworzyć nasze umysły i serca, odpowiadając na zadawane przez animatorów grupy pytania. Była, więc okazja by zastanowić się nad tym co daje nam nasza wspólnota DK oraz jakie wartości zyskujemy trwając przy Jezusie w Kościele. Agapa na zakończenie „Dnia Wspólnoty „ to nie tylko okazja do poczęstunku, ale dalsze trwanie we wspólnocie pod kierunkiem naszych kapłanów, serdeczne rozmowy, chóralne śpiewy z diakonią muzyczną oraz dzielenie się świadectwami z działalności w Ruchu.

Piękne świadectwo złożyła para małżeńska Elżbieta i Andrzej Kędra, którzy trwają w DK już od 15 lat /1997r./ przy Parafii Chrystusa Króla w kręgu św. Siostry Faustyny. Obecnie też wypełniają obowiązki pary łącznikowej. Posiadają szeroka wiedzę na temat założeń RŚ-Ż DK i sumiennie je realizują. Również wówczas, gdy pełnili rolę pary rejonowej czy jako animatorzy kręgu, ze swoich obowiązków wywiązywali się doskonale. Oboje cieszą się, że należą do wspólnoty DK, do „Żywego Kościoła”, dzielą się swoimi doświadczeniami oraz zawsze pomagają potrzebującym. Swoją skromnością, dobrocią i pokorą oraz rozmodleniem zyskują sobie przyjaciół i uznanie w rodzinie wspólnotowej.

Swoje przeżycia z rekolekcji wakacyjnych przekazały dwie pary małżeńskie – Joanna i Zdzisław Ostrowscy z Parafii OO. Franciszkanów oraz Krystyna i Paweł Witowiczowie z Parafii Najświętszej Maryi Panny Królowej Polski – Zahutyń. Wniosek z przeżytych rekolekcji wakacyjnych jest jeden – rekolekcje dają umocnienie wiary, głębsze poznanie tajemnicy Chrystusa. W trakcie spotkań rekolekcyjnych można było dostrzec moc obecności Jezusa we wspólnocie oraz zobaczyć Boga w ludziach, którzy tylko w Nim widzą całą swoją przyszłość.

Ten „Dzień Wspólnoty „ pozwolił nam otworzyć nasze serca, zobaczyć dobro i piękno w drugim człowieku i zrozumieć to, że jesteśmy dziećmi Jedynego Boga.

Hasło roku „Kościół naszym domem” przypomina nam, że kontakt z Kościołem nie powinien ograniczyć się do niedzielnych Mszy Świętych czy co miesięcznych spotkań w kręgu. Powinniśmy uczestniczyć w Dniach wspólnoty, rekolekcjach, oazach. Aktywnie uczestniczyć w życiu wspólnoty, parafii. Służyć pomocą i modlitwą.

Ten „Dzień Wspólnoty” utwierdził nas w przekonaniu, że Kościół to Dom Boży, który powinien zmieniać się i rozwijać według woli Bożej. Aby Dom Boży był naszym domem musimy być blisko Chrystusa. W tym Dniu Wspólnoty czuliśmy bliskość naszego Pana podczas spotkań stworzyliśmy wspaniałą atmosferę, pełną miłości i wzajemnej życzliwości. Eucharystia, modlitwy i słowo Boże umocniły nas w wierze i odkrywaniu charyzmatu Ruchu, jako daru Pana Boga. Podsumowując można kategorycznie stwierdzić, że był to czas podarowany nam przez Samego Pana.

Szczęść Boże
RŚŻ Alicja Dyl

DOMOWY KOŚCIÓŁ – GAŁĄŹ RODZINNA RUCHU ŚWIATŁO ŻYCIE

,,Gdzie Dwaj lub trzej gromadzą się w Imię Moje, tam jestem pośród nich’’.

W każdej polskiej diecezji, w większych lub mniejszych parafiach, można spotkać małżeństwa należące do Domowego Kościoła, które co miesiąc spotykają się w zaciszu domowego ogniska, aby odbyć tzw. Spotkanie Kręgu. W Spotkaniu bierze udział 4-6 par małżeńskich (w tym para animatorska), kapłan z parafii oraz doraźnie zaproszeni goście, np. ks. Proboszcz, para rejonowa lub nowi członkowie ruchu.

Co to jest ten Domowy Kościół, po co te spotkania, komu mają służyć i po co ksiądz przychodzi?, pytają bliscy i znajomi z pracy, z rodziny i z parafii. Złośliwi mówią, ze to ,,sekta religijna’’, ,,nawiedzeni’’, ,,święci’’ itp. Wielu starszych uważa, że ludzie świeccy nie powinni czytać w kościele Słowa Bożego, a już łamanie się chlebem jest według nich naruszeniem świętości Kościoła.

Chcąc zrozumieć istotę Domowego Kościoła trzeba najpierw wrócić do źródeł Ruchu Światło-Życie, czyli do tzw. oaz, które w drugiej połowie lat 50 -tych obejmowały grupy dziecięce (11-14 lat), w latach 60-tych – grupy młodzieżowe (14-18 lat) – nosząc nazwę Ruchu Żywego Kościoła (do 1976 r.)

Po pierwszej Krajowej Kongregacji Odpowiedzialnych za Ruch, ks. Franciszek Blachnicki- twórca oaz, wprowadził zmianę w nazwie Ruchu. W miejsce Ruchu Żywego Kościoła weszła nazwa Ruch Światło Życie, po to aby każdy mógł lepiej zrozumieć, że światło płynące z Ewangelii powinno przenikać w życie członków Ruchu tak, by mogli być uczniami miłości Chrystusa- Pana i Zbawiciela.

Papież Jan Paweł II gorąco, od samego początku popierał ruch oazowy, bronił go, błogosławił. Sam będąc jeszcze biskupem Krakowa współpracował z młodzieżą akademicką, a oazowa pieśń ,,Barka’’- jak powiedział zaprowadziła Go do Watykanu.

Jan Paweł II mówiąc o Słudze Bożym ks. F. Blachnickim, (żył w latach 1921-1987) wyjaśnił, że to ,,pod wpływem natchnionej intuicji duszpasterskiej posługi, powołał On do życia w Kościele Ruch Światło- Życie, mający na celu wzrost wiary i dojrzałości chrześcijańskiej jej członków, poprzez formację i zgłębianie treści dziesięciu Drogowskazów Nowego Człowieka, streszczających zasady ich życia’’.

A oto owe drogowskazy:

Jezus Chrystus Przyjęcie Chrystusa, jako Pana.

Niepokalana Oddanie się Maryi.

Duch Święty Czerpanie Mocy z Ducha Świętego.

Kościół Życie we wspólnocie

Słowo Boże.

Modlitwa Narzędzie łaski

Liturgia.

Świadectwo życia.

Nowa kultura Owoce drogi- dojrzałości chrześcijańskiej

Agape.

Na drodze tych dziesięciu kroków, członkowie Ruchu, coraz lepiej poznawali Jezusa Chrystusa, którego chętnie zapraszali w swoje życie słysząc słowa: ,,Oto stoję u drzwi i kołaczę: jeśli kto posłyszy mój głos i drzwi otworzy, wejdę do niego i będę z nim wieczerzał, a on ze Mną’’ (Ap 3,20).

W trosce o przyszłe rodziny i dobre wychowanie dzieci, ks. Franciszek Blachnicki, kierowany światłem Ducha Świętego, utworzył w ramach istniejącego Ruchu Światło- Życie- ,,Domowy Kościół będący nową gałęzią małżeńską rodzinną, skupiająca ludzi w różnym wieku i z różnych stron Polski.

11 VI 1973 rok ówczesny biskup krakowski ks. Kardynał Karol Wojtyła oddał pod opiekę Niepokalanej Matce Kościoła cały Ruch. To uroczyste wydarzenie miało miejsce w Krościenku nad Dunajcem, w którym to odbyła się pierwsza wakacyjna Oaza Rodzin ( II i III turnus 1973 roku). Ksiądz Franciszek sam ją zorganizował i osobiście poprowadził. Z Jego inicjatywy, w tym samym roku powstał w Lublinie pierwszy w Polsce Krąg Rodzin, który także pilotował.

Jan Paweł II powiedział: ,,Tzw. Oaza Rodzin, to szczególnie cenny owoc, który należy pielęgnować. Rodzina żyjąca pełnią wiary i wierna miłości Chrystusa jest przyszłością Kościoła’’. Warto dodać, że Domowy Kościół łączy w sobie charyzmaty Ruchu Światło- Życie i międzynarodowego ruchu małżeństw katolickich Eguips Notre-Dame (END). Wiele materiałów formacyjnych zaczerpnięto z doświadczeń francuskich par małżeńskich tworząc właściwą dla polskich rodzin drogę rozwoju duchowego.

Dla kogo jest Domowy Kościół?

Otóż gromadzi on nie tylko małżeństwa, które przykładnie żyją i wychowują dzieci, ale także te, które szukają pomocy w ponownym odkrywaniu wzajemnej miłości, przezwyciężaniu trudności, budowaniu więzi i komunikacji małżeńskiej.

Ważne by pragnąc iść razem z innymi, by wspólnie się modlić, rozważać słowa Pisma Świętego, formować umysły i serca zdolne do przemiany i do akceptacji tajemnicy planu Bożego wobec poszczególnych członków rodziny.

Domowy Kościół to wspólnota ludzi pełnych nadziei, radości i otwartości. Ze względu na liczebność podzielona jest na kręgi (8-10 osobowe), a każdy krąg nosi nazwę obranego przez siebie patrona np. Krąg Św. Zygmunta Gorazdowskiego.

Spotkania w kręgu odbywają się raz w miesiącu, w mieszkaniu rodziny, która zaprasza w atmosferze przyjaźni, zaufania, całkowitej dyskrecji. Taka postawa uczestników wobec siebie pozwala na otwarcie się, swobodną rozmowę na pytania i szczere odpowiedzi.

Tu ,,równi równym’’ służą poradą, dobrym słowem. Dzielą się też radościami, które z Bożej Łaski spływają na ich rodziny. Wspólnie pokonują też trudności, które życie im przynosi. Nad całością czuwa para małżeńska odpowiedzialna za krąg. Obecność kapłana jest niezbędna. To On służy radą, pomocą w zrozumieniu słów Pisma Świętego. On uczestniczy w modlitwie, błogosławi małżonków, na dalszą drogę. Kapłan nie prowadzi spotkania, ale zaproszony na nie czuwa, aby było zgodne z nauką Kościoła Katolickiego.

Są kręgi, które spotykają się częściej niż raz w miesiącu np. z racji imienin, ślubu dziecka. Bywa, że organizują sobie wspólne wycieczki, pielgrzymki, ogniska, zabawy bezalkoholowe. Chcą ze sobą pobyć dłużej, pośpiewać, potańczyć, zaprzyjaźnić się bliżej, odwiedzić.

Być w Domowym Kościele to podejmować nieustannie prace nad sobą, walczyć z wadami, złymi przyzwyczajeniami. To uczyć się kochać tych, których wciąż kocha się za mało.

Dzień Wspólnoty organizowany 4 razy w roku, gromadzi wszystkich członków Ruchu Światło- Życie z danego rejonu. Obejmuje on dzieci, młodzież, rodziny, całą diakonię służby. Wspólna Msza Święta, spotkania w grupach, Agape jednoczą oazowiczów. Ruch daje tez możliwość uczestniczenia w rekolekcjach ewangelizacyjnych, tematycznych, wakacyjnych.

Co daje Domowy Kościół i komu służy?

Oto fragmenty świadectw małżonków trwających w ruchu od wielu lat z rejonu Sanok:

Odrodziła się nasza miłość małżeńska, lepiej się rozumiemy i głębiej
Przeżywamy jedność, którą sobie ślubowaliśmy.
Zbliżyliśmy się do Boga, a tym samym do siebie. Wspólnie dążymy do celu naszego życie, troszcząc się o zbawienie wieczne.
Uporządkowaliśmy nasze życie.
Ze wspólnej modlitwy czerpiemy wiele łask płynących z Bożej miłości. Polecamy Bogu nasze dzieci i wnuki.
Z całą rodziną często stajemy przed Bogiem, by Go wielbić, przepraszać, prosić i dziękować tak jak potrafimy- własnymi słowami.
Odkrywam na nowo współmałżonka, jego głębie, życie wewnętrzne, aspiracje, jego troski i pragnienia.
Raz w miesiącu, razem z żoną, na dialogu małżeńskim zastanawiamy się jaka jest myśl Boga wobec naszej rodziny i jak ją najlepiej wypełnić.
To bardzo dobra droga do Boga i do ludzi.
Od kiedy jesteśmy w Domowym Kościele nasze dzieci są bezpieczne, bo wcześniej myśleliśmy o rozwodzie.
Miłość, wierność i uczciwość małżeńska to priorytety naszego 30-letniego już małżeństwa.
Razem z mężem i dziećmi idziemy do Boga, pomagamy sobie w drodze do świętości wypełniając zobowiązania, chociaż czasem jest to trudne!
Czytając Pismo Święte ufam, że Pan Jezus ze mną jest i mnie przemienia, moje życie.
To z kręgiem przetrwaliśmy najtrudniejsze kryzysy naszego małżeństwa. Modlili się za nas codziennie, w poszczególne dni tygodnia o wyznaczonej godzinie 21: 00, niektórzy pościli.
Jestem bliżej Boga, więcej się modlę, mam lepsze relacje z mężem.
Gdy wstąpiłem do Kręgu przestałem pic alkohol. Jestem trzeźwy od 4 lat. Nasze życie rodzinne zmieniło się na lepsze.
Będąc w Domowym Kościele stałam się innym człowiekiem. Poznałam Jezusa miłosiernego, który mi ciągle przebacza i przytula do swojego Serca.
Codziennie czytamy Pismo Święte, a wcześniej nawet go nie posiadaliśmy. Modlimy się razem, a jeśli to możliwe to także z dziećmi, a kiedyś nie praktykowaliśmy wspólnej modlitwy. Moją modlitwą było bezmyślne „klepanie” pacierza.
W oazie poznaliśmy wielu przyjaciół, na których możemy zawsze liczyć!!! Doświadczyliśmy przyjaźni, jakiej nigdy nie znaliśmy. Mamy wsparcie w trudnych chwilach!!!
„ Ciągle zaczynam od nowa, choć w czasem w drodze upadam. Wciąż jednak słyszę te słowa, że kochać to znaczy powstawać”- słowa tej piosenki pomagają mi iść dalej mimo upadków.
Bezinteresowny dar z siebie dla Boga i bliźnich to cel, jaki postawiłem sobie w walce z egoizmem.
Moim największym pragnieniem jest życie z Jezusem w Komunii i kochanie Maryi Jego miłością.