KIEDY WSZYSTKO SIĘ SKOŃCZY | Parafia pw. Chrystusa Króla w Sanoku

26 września 2013 roku; „Kiedy wszystko się skończy…” (Łk 16,9), nie będzie już można „sprzedawać plew” (Am 8,6). Wtedy „zapyta Bóg w swym niebie co dałem mu od siebie… zapyta jak spłacę dług” („Trudno nie wierzyć w nic”; Raz, dwa, trzy). W przypowieści o nieuczciwym rządcy nie chodzi o zarządzanie na tym świecie, ale o zarządzanie swoim życiem w kontekście wieczności. Życie jest, bowiem czymś więcej niż „jedzenie i picie”, wartości materialne.

Jezus odsyła nas do godziny śmierci, kiedy wszystko się skończy. Tylko czy my to przyjmujemy? Raczej walczymy i trzymamy się dość kurczowo wszystkiego, co może dać chwilowy (nie wieczny) zysk i satysfakcję.

Dlatego Pan wzywa do wejścia na drogę przeciwną niż nasz egoizm, spojrzenia na miejsce, w którym jestem, zdolności i pracę, którą mam, pieniądze, czas jako Jego dar, jako drogę do innych, jako drogę do „wiecznych przybytków” (Łk 16,9).

To, co daję, czym się dzielę, nie może być tylko interesem dla mnie. Np. opowiadam odpowiedni żart po to, aby kogoś rozweselić (ponieważ jest smutny) czy, aby wypaść jako „dusza towarzystwa”, bez której w ogóle nic nie idzie; zbieram wtedy kolejną gratyfikację, mnożę plewy.

Co daję naprawdę od siebie?

Odpowiedź, jaka wydaje się sensowna: od siebie daję „siebie” na wzór mojego Pana Jezusa Chrystusa, aby On, wcześniej czy później (nie ja) mógł być objawiony, jako Pocieszyciel i Zbawiciel wszystkich; jako Pan Jedyny, Ojciec wszystkich. To jest prawdziwy „interes”, w którym biorę udział, „aby wszyscy ludzie zostali zbawieni i doszli do poznania prawdy” (2Tym 2,4).

Kiedy wszystko się skończy?

Tylko jedna rzecz się liczy

Czy starałem się żyć dla prawdy?

Czy żyłem dla Ciebie?

Kiedy wszystko się skończy?

Wszystkie moje skarby znikną

Tylko praca dla Miłości

Przejdzie próbę czasu

Panie, wielka Twa łaska

Nie zważasz na mą słabość

Znajdujesz w glinie czyste złoto

Robiąc świętych z grzeszników