11.11. 2018 r.
- Dzisiaj o godz. 1615 nabożeństwo do Bożego Miłosierdzia za zmarłych polecanych w „Wypominkach”. Serdecznie zapraszamy. „Wypominki” w dni powszednie o godz. 1730.
- „Bóg zapłać” Rodzinom, które w minionym tygodniu złożyły ofiarę na sprzątanie świątyni i kwiaty. W tym tygodniu prosimy o podjęcie zobowiązań wobec naszej świątyni mieszkańców z ul. Dembowskiego 7 kl. I i II. Dziękujemy wszystkim wiernym za ofiary składane na potrzeby naszej parafii. Za tydzień taca na potrzeby naszego kościoła. Został zamontowany nowy witraż w naszym kościele na upamiętnienie 100 rocznicy odzyskania przez Polskę niepodległości, zapraszamy do oglądania a ofiarodawcom, Rodzinie Państwa DARGIEL serdecznie dziękujemy w imieniu całej parafii. Bóg zapłać!
- Jutro o godz. 830 Msza św. w intencji naszej Ojczyzny. Serdecznie zapraszamy, natomiast o godz. 1900 w dolnym kościele zapraszamy na wykład Pani Harcmistrz Krystyny Chowaniec pt. „Jak Sanok wybił się na niepodległość”.
- We wtorek nabożeństwo ku czci św. Antoniego, z odczytaniem próśb i podziękowań.
- Zachęcamy do udziału w katechezach neokatechumenalnych, które są głoszone we wtorek i piątek o godz. 1845.
- W środę Nowenna do Matki Bożej Nieustającej Pomocy z odczytaniem próśb i podziękowań.
- Robert Blama zaprasza na Pielgrzymkę do Ziemi Świętej w dniach 23.02 – 2.03. 2019r. Lot z Rzeszowa. Szczegóły u Ks. Roberta.
- Od najbliższej soboty 18 listopada będzie prowadzony cykl katechez przedmałżeńskich w naszej parafii w dolnym kościele od godz. 19:00. Kolejne spotkania odbędą się w następujące soboty: 1 grudnia, 8 grudnia i 15 grudnia. Zachęcamy do udziału narzeczonych przygotowujących się do sakramentu małżeństwa.
- W następną niedzielę będziemy gościć Siostry Klawerianki z Krosna, które opowiedzą o swojej działalności na rzecz misji św. Po Mszy Siostry będą kwestować na potrzeby misji.
- Ministranci rozprowadzają prasę katolicką. Zachęcamy do lektury polecając „Niedzielę”, a w niej wiele artykułów jak Polska odzyskiwała niepodległość.
Intencje:
Bożemu Miłosierdziu polećmy naszych bliskich zmarłych.
Wieczne odpoczywanie…
Wersja dłuższa
Ewangelia (Mk 12, 38-44)
Wdowi grosz
Słowa Ewangelii według Świętego Marka
Jezus, nauczając rzesze, mówił:
«Strzeżcie się uczonych w Piśmie. Z upodobaniem chodzą oni w powłóczystych szatach, lubią pozdrowienia na rynku, pierwsze krzesła w synagogach i zaszczytne miejsca na ucztach. Objadają domy wdów i dla pozoru odprawiają długie modlitwy. Ci tym surowszy dostaną wyrok».
Potem, usiadłszy naprzeciw skarbony, przypatrywał się, jak tłum wrzucał drobne pieniądze do skarbony. Wielu bogatych wrzucało wiele. Przyszła też jedna uboga wdowa i wrzuciła dwa pieniążki, czyli jeden grosz.
Wtedy przywołał swoich uczniów i rzekł do nich: «Zaprawdę, powiadam wam: Ta uboga wdowa wrzuciła najwięcej ze wszystkich, którzy kładli do skarbony. Wszyscy bowiem wrzucali z tego, co im zbywało; ona zaś ze swego niedostatku wrzuciła wszystko, co miała na swe utrzymanie».
Wersja krótsza
Ewangelia (Mk 12, 41-44)
Słowa Ewangelii według Świętego Marka
Jezus, usiadłszy naprzeciw skarbony, przypatrywał się, jak tłum wrzucał drobne pieniądze do skarbony. Wielu bogatych wrzucało wiele. Przyszła też jedna uboga wdowa i wrzuciła dwa pieniążki, czyli jeden grosz.
Wtedy przywołał swoich uczniów i rzekł do nich: «Zaprawdę, powiadam wam: Ta uboga wdowa wrzuciła najwięcej ze wszystkich, którzy kładli do skarbony. Wszyscy bowiem wrzucali z tego, co im zbywało; ona zaś ze swego niedostatku wrzuciła wszystko, co miała na swe utrzymanie».
Komentarz do Ewangelii
Mk 12, 38-44.
Jezus zauważa dziś wdowę składającą ofiarę, którą ZAUFAŁA bezgranicznie BOGU i POWIERZYŁA MU całe swoje utrzymanie, CAŁE SWOJE ŻYCIE – swoje nadzieje, zmagania, troski, obawy. Ona położyła Bogu na ofiarę wszystko, całą swoją historię – bo uwierzyła, że tylko Bóg to przyjmie i przemieni!
Może i Ty czujesz się czasem niepotrzebny, nieważny, bez wartości – prawie jak ten niewiele znaczący grosz. Jezus dziś zapewnia Cię, że TWOJE ŻYCIE, może po ludzku przegrane, W OCZACH BOŻYCH JEST CENNYM SKARBEM! Złóż je Bogu w ofierze, zawierz Mu siebie – by On panował nad wszystkim w Tobie. I wtedy przestaniesz żyć egoistycznie i obłudnie, a zaczniesz żyć dla Jezusa i bliźnich – będziesz mógł kochać, bo zostałeś przez Boga przyjęty i pokochany!
Do posłuchania:
“Patriotyzm to umiłowanie tego, co ojczyste”.
“Rodzina Bogiem silna staje się siłą człowieka i całego narodu” (św. Jan Paweł II)
Błogosławionej XXXII Niedzieli Zwykłej! +
Ks. Robert Blama
1. czytanie (1 Krl 17, 10-16)
Uboga wdowa karmi Eliasza
Czytanie z Pierwszej Księgi Królewskiej
Prorok Eliasz poszedł do Sarepty. Kiedy wchodził do bramy tego miasta, pewna wdowa zbierała tam sobie drwa. Zawołał ją i powiedział: «Daj mi, proszę, trochę wody w naczyniu, abym się napił». Ona zaś zaraz poszła, aby jej nabrać, ale zawołał za nią i rzekł: «Weź, proszę, dla mnie i kromkę chleba!»
Na to odrzekła: «Na życie Pana, Boga twego! Już nie mam pieczywa – tylko garść mąki w dzbanie i trochę oliwy w baryłce. Właśnie zbieram kilka kawałków drewna i kiedy przyjdę, przyrządzę sobie i memu synowi strawę. Zjemy to, a potem pomrzemy».
Eliasz zaś jej powiedział: «Nie bój się! Idź, zrób, jak rzekłaś; tylko najpierw zrób z tego mały podpłomyk dla mnie i przynieś mi! A sobie i swemu synowi zrobisz potem. Bo tak mówi Pan, Bóg Izraela: Dzban mąki nie wyczerpie się i baryłka oliwy nie opróżni się aż do dnia, w którym Pan spuści deszcz na ziemię».
Poszła więc i zrobiła, jak Eliasz powiedział, a potem zjadł on i ona oraz jej syn, i tak było co dzień. Dzban mąki nie wyczerpał się i baryłka oliwy nie opróżniła się, zgodnie z obietnicą, którą Pan wypowiedział przez Eliasza.
Psalm (Ps 146 (145), 6c-7. 8-9a. 9b-10 (R.: por. 1b))
Chwal, duszo moja, Pana, Stwórcę swego
Albo: Alleluja
Bóg wiary dochowuje na wieki, *
uciśnionym wymierza sprawiedliwość,
chlebem karmi głodnych, *
wypuszcza na wolność uwięzionych.
Chwal, duszo moja, Pana, Stwórcę swego
Albo: Alleluja
Pan przywraca wzrok ociemniałym, *
Pan dźwiga poniżonych.
Pan kocha sprawiedliwych, *
Pan strzeże przybyszów.
Chwal, duszo moja, Pana, Stwórcę swego
Albo: Alleluja
Ochrania sierotę i wdowę, *
lecz występnych kieruje na bezdroża.
Pan króluje na wieki, *
Bóg twój, Syjonie, przez pokolenia.
Chwal, duszo moja, Pana, Stwórcę swego
Albo: Alleluja
2. czytanie (Hbr 9, 24-28)
Jedyna ofiara Chrystusa
Czytanie z Listu do Hebrajczyków
Chrystus wszedł nie do świątyni zbudowanej rękami ludzkimi, będącej odbiciem prawdziwej świątyni, ale do samego nieba, aby teraz wstawiać się za nami przed obliczem Boga, ani nie po to, aby się wielekroć sam miał ofiarować, jak arcykapłan, który co roku wchodzi do świątyni z krwią cudzą, gdyż w takim przypadku musiałby cierpieć wiele razy od stworzenia świata. A tymczasem raz jeden ukazał się teraz na końcu wieków, aby zgładzić grzech przez ofiarę z samego siebie.
A jak postanowione ludziom raz umrzeć, potem zaś sąd, tak Chrystus raz jeden był ofiarowany dla zgładzenia grzechów wielu, drugi raz ukaże się nie w związku z grzechem, lecz dla zbawienia tych, którzy Go oczekują.
Aklamacja (Mt 5, 3)
Alleluja, alleluja, alleluja
Błogosławieni ubodzy w duchu,
albowiem do nich należy królestwo niebieskie.
Alleluja, alleluja, alleluja
Wersja dłuższa
Ewangelia (Mk 12, 38-44)
Wdowi grosz
Słowa Ewangelii według Świętego Marka
Jezus, nauczając rzesze, mówił:
«Strzeżcie się uczonych w Piśmie. Z upodobaniem chodzą oni w powłóczystych szatach, lubią pozdrowienia na rynku, pierwsze krzesła w synagogach i zaszczytne miejsca na ucztach. Objadają domy wdów i dla pozoru odprawiają długie modlitwy. Ci tym surowszy dostaną wyrok».
Potem, usiadłszy naprzeciw skarbony, przypatrywał się, jak tłum wrzucał drobne pieniądze do skarbony. Wielu bogatych wrzucało wiele. Przyszła też jedna uboga wdowa i wrzuciła dwa pieniążki, czyli jeden grosz.
Wtedy przywołał swoich uczniów i rzekł do nich: «Zaprawdę, powiadam wam: Ta uboga wdowa wrzuciła najwięcej ze wszystkich, którzy kładli do skarbony. Wszyscy bowiem wrzucali z tego, co im zbywało; ona zaś ze swego niedostatku wrzuciła wszystko, co miała na swe utrzymanie».
Wersja krótsza
Ewangelia (Mk 12, 41-44)
Słowa Ewangelii według Świętego Marka
Jezus, usiadłszy naprzeciw skarbony, przypatrywał się, jak tłum wrzucał drobne pieniądze do skarbony. Wielu bogatych wrzucało wiele. Przyszła też jedna uboga wdowa i wrzuciła dwa pieniążki, czyli jeden grosz.
Wtedy przywołał swoich uczniów i rzekł do nich: «Zaprawdę, powiadam wam: Ta uboga wdowa wrzuciła najwięcej ze wszystkich, którzy kładli do skarbony. Wszyscy bowiem wrzucali z tego, co im zbywało; ona zaś ze swego niedostatku wrzuciła wszystko, co miała na swe utrzymanie».